Założenie duńskiej firmy

Czy opłaca się mieć firmę w Danii?

Dania uchodzi za atrakcyjny kraj dla zagranicznych inwestorów, przyciągając ich wieloma korzystnymi czynnikami. Jej gospodarka charakteryzuje się stabilnością, otwartością oraz elastycznością, a PKB należy do jednych z najwyższych zarówno w Europie, jak i na skalę światową. Inflacja w Danii jest wyjątkowo umiarkowana w porównaniu z innymi państwami europejskimi. Biurokracja nie jest uciążliwa, a aspekty związane z polityką, prawem i podatkami są jasno określone, co również ułatwia obcokrajowcom orientację. Dodatkowo, Dania jest aktywnym członkiem takich organizacji jak UE, Rada Europy, WTO, EFTA, OBWE i OECD.

Bogata oferta edukacyjna przekłada się na wysoki poziom wykształcenia, co w efekcie prowadzi do dostępności na rynku pracy wydajnych i dobrze wykształconych pracowników, co stanowi przewagę dla potencjalnych inwestorów. Wysoki stopień znajomości języka angielskiego w społeczeństwie duńskim umożliwia sprawną komunikację zarówno na co dzień, jak i w kontekście spraw urzędowych oraz kontaktu z lokalnymi mieszkańcami.

Proces zakładania firmy w Danii wyznacza standardy prędkości, prostoty i niskich kosztów, co czyni to przedsięwzięcie jednym z najbardziej ułatwionych na skalę globalną. Firmy zagraniczne korzystają z równych przywilejów wobec firm duńskich. Polityka państwa jest ukierunkowana na wspieranie rozwoju biznesu, szczególnie małych i średnich przedsiębiorstw. Przedsiębiorcy mają możliwość skorzystania z szerokiej gamy programów dotacyjnych, pożyczek i kredytów. Również różnorodność dostępnych form prawnych pozwala dostosować działalność do indywidualnych wymagań.

Stawki podatków od dochodu firm są w Danii stosunkowo niskie, wynosząc 28%, co stanowi przewagę w porównaniu z przeciętnymi wskaźnikami w Europie. Koszty związane z opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne przez pracodawców są również stosunkowo niskie i ograniczają się do 1% funduszu płac. Dodatkowo, większość sytuacji umożliwia uniknięcie podwójnego opodatkowania dzięki umowom, jakie Dania zawarła z licznymi krajami, zarówno w Europie, jak i w Azji czy Ameryce.

Modele prawne biznesu w Danii i proces rejestracji

Rozważając założenie przedsiębiorstwa w Danii, istnieje możliwość wyboru pomiędzy różnymi formami prawnymi, takimi jak:

Jednoosobowa działalność gospodarcza (Enkteltmandszirksmhed)

W Danii, jednoosobowa działalność gospodarcza jest znacząco preferowaną formą prowadzenia biznesu. Procedura rejestracji tej działalności jest wyjątkowo prosta, wymaga dostarczenia tylko planu działalności i dokumentacji potwierdzającej odpowiednie kwalifikacje. Przedsiębiorstwo może działać pod nazwiskiem właściciela lub inną wybraną nazwą. Warto zaznaczyć, że w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej brak osobowości prawnej, co oznacza, że właściciel ponosi odpowiedzialność za wszelkie długi i aktywa firmy. Właściciel ma również swobodę zatrudniania pracowników i udzielania pełnomocnictw. Jeśli dochody firmy nie przekraczają 50 tysięcy koron duńskich rocznie, nie jest konieczne rejestrowanie jej jako płatnika VAT.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (Anpartsselskab – ApS)

Preferowaną w Danii formą prowadzenia działalności gospodarczej jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Aby ją utworzyć, konieczne jest posiadanie co najmniej jednego partnera oraz zgromadzenie początkowego kapitału w wysokości minimalnych 125 tys. koron duńskich. Tworzenie spółki jest procesem prostszym i bardziej ekonomicznym niż w przypadku innych struktur prawnych. Właściciel firmy, zwany partnerem, nie jest osobiście odpowiedzialny za zadłużenie firmy, a formalności rejestracyjne podlegają przepisom ustawy duńskiej o prywatnych spółkach z ograniczoną odpowiedzialnością. Istotne jest, że aktywa firmy są oddzielone od aktywów właścicieli. Zarząd musi zostać wyznaczony, a także istnieje możliwość stworzenia Rady Nadzorczej składającej się z trzech członków. Warto podkreślić, że spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ma prawo do posiadania tylko jednego udziałowca. Koszty założenia takiej spółki waha się między 3 a 5 tysiącami koron duńskich.

Spółka komandytowa (Kommanditselskab – K/S)

W Danii, istnieje opcja założenia spółki komandytowej, pod warunkiem że zostanie utworzona grupa zawierająca co najmniej dwóch partnerów. Co najmniej jeden z nich musi przyjąć rolę komplementariusza, a przynajmniej jedna osoba pełniąca funkcję komandytariusza jest również niezbędna. Komplementariusz może być jednostką fizyczną bądź prawną i ponosi pełną odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania spółki. W przeciwieństwie, komandytariusz odpowiada tylko za sumę kapitału, którą wnosi do spółki.

Drugim warunkiem legalizacji spółki komandytowej jest utworzenie szczegółowej umowy założycielskiej, która określa reguły jej działania. W celu rejestracji takiej spółki, niezbędne jest udanie się do Agencji Handlu i Przedsiębiorstw. Kluczowe jest pamiętanie, że okres rejestracji wynosi osiem tygodni od podpisania umowy założycielskiej. Wyjątkowo ważne jest, aby nazwa spółki obejmowała przynajmniej jedno z nazwisk osób pełniących rolę komplementariuszy.

Spółka akcyjna (Aktieselskab – A/S)

W Danii, istnieje możliwość stworzenia spółki akcyjnej, która jest formą prawną najbardziej rozwiniętą i idealną dla większych firm pragnących notować swoje udziały na tamtejszej giełdzie papierów wartościowych. Procedura rejestracji tej formy jest jednak bardziej złożona, wymagając spełnienia licznych kryteriów.

Dokładne wymogi rejestracyjne dla spółki akcyjnej obejmują:

Przyjęcie co najmniej jednego wspólnika.
Zgromadzenie kapitału zakładowego w kwocie minimum 500 tys. koron duńskich, który może być dostarczony zarówno w formie gotówki, jak i aktywów.
Minimalnie jeden udziałowiec spółki akcyjnej musi być obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
Sporządzenie i zatwierdzenie umowy założycielskiej zawierającej informacje takie jak nazwa spółki, siedziba, dane założycieli, informacje o zarządzie, kapitale założycielskim, rodzaju działalności gospodarczej oraz celu działalności.
Przygotowanie statutu spółki.
Emisja kapitału akcyjnego.
Akceptacja wniosku o założenie spółki przez udziałowców.
Wybór zarządu i rady nadzorczej.
Dokonanie rejestracji w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu w okresie sześciu miesięcy od podpisania umowy założycielskiej.

Rejestracja duńskiej spółki akcyjnej jest procesem skomplikowanym, związanym z dopełnieniem wielu warunków. Koszty rejestracji różnią się w zależności od kancelarii prawnej, wynosząc od 4,5 tysiąca koron duńskich. Rozpoczęcie działalności możliwe jest zaraz po podpisaniu umowy założycielskiej, lecz spółka musi być oficjalnie zarejestrowana w ciągu sześciu miesięcy od tej daty. Rejestracja trwa zazwyczaj od 2 do 3 tygodni, a dokumentacja musi być sporządzona w języku duńskim. Po rejestracji w rejestrze handlowym, spółka musi zarejestrować się również w urzędzie podatkowym.

Współwłaściciele i udziałowcy spółki akcyjnej nie ponoszą odpowiedzialności za jej zobowiązania, z wyjątkiem przypadków, gdy bank wymaga poręczenia w związku z kredytem. Nieobowiązkowe jest posiadanie akcji przez założycieli, ale akcjonariusze indywidualni, którzy nabywają minimum 5% kapitału akcyjnego, mają obowiązek powiadomienia spółki w ciągu 30 dni. Istnieje także opcja zakupu już istniejącej spółki akcyjnej i dostosowanie jej do określonej działalności, jednak procedura ta wiąże się z kosztami i jest czasochłonna.

Spółka jawna (Interesselskab – I/S)

Spółka jawna reprezentuje pewien typ przedsiębiorstwa, w którym istnieje swoboda co do wpłacania kapitału początkowego. Pomimo braku formalnej osobowości prawnej, ta spółka ma możliwość inicjowania różnych umów oraz uczestniczenia w procesach sądowych. Proces rejestracji spółki jawnej wymaga przygotowania umowy założycielskiej, która definiuje związki pomiędzy twórcami spółki. Wspólników spółki jawnej powinno być minimum dwóch, którzy mogą być osobami prawny lub fizycznymi. Po zatwierdzeniu umowy założycielskiej, niezbędne jest przesłanie jej razem z wnioskiem rejestracyjnym do Agencji Przedsiębiorstw i Handlu w przeciągu 8 tygodni. W przypadku, gdy wszyscy udziałowcy posiadają ograniczoną odpowiedzialność, rejestracja spółki w DBA jest wymagana. Nazwa spółki jawnej powinna obejmować skrót I/S, który jasno określa formę prawną przedsiębiorstwa. Przyjętym zwyczajem jest równy podział udziałów w spółce jawnej między wspólników, chyba że umowa założycielska przewiduje inaczej.

Przedstawicielstwo firmy zagranicznej (Salgskontor)

Jeśli plany zagranicznej firmy obejmują rozszerzenie jej działalności na obszar Danii, to ciekawym rozwiązaniem może być otwarcie oddziału firmy spoza kraju. Ta strategia może być korzystna, gdyż nie wymaga znaczącego kapitału początkowego i nie niesie ze sobą dodatkowych wydatków. Przedstawicielstwo firmy zagranicznej może powstać w kontekście przedsiębiorstw, które działają zgodnie z podobnymi przepisami prawymi obowiązującymi w Danii. Również istotne jest, aby przynajmniej jeden z zarządzających firmą rezydował w jednym z krajów Unii Europejskiej. W nazwie oddziału firmy zagranicznej powinno znaleźć się imię macierzystego przedsiębiorstwa, kraj pochodzenia oraz określenie "filial" sugerujące charakter oddziału. Ważne jest, że odpowiedzialność za wszelkie zobowiązania przedstawicielstwa firmy zagranicznej spoczywa na firmie matce, bowiem oddział nie posiada samodzielnej osobowości prawnej.

Oddział firmy zagranicznej (Filialafundenlandskselskab)

Założenie oddziału firmy spoza granic Danii wiąże się z bardziej wymagającym procesem w porównaniu do procedury zakładania spółek. Niemniej jednak istnieje możliwość stworzenia filii zagranicznej danego przedsiębiorstwa, jeśli jego forma prawna jest analogiczna do tych stosowanych w Danii. Opcja ta jest dostępna dla przedsiębiorców pochodzących z Polski. Aby rozpocząć proces rejestracji oddziału firmy w Danii, trzeba wypełnić stosowny formularz online.

W formularzu rejestracyjnym dla duńskiej filii zagranicznej należy dostarczyć następujące informacje:

Proces zakładania duńskiej filii zagranicznej wymaga również wpłaty kapitału początkowego, który musi wynosić przynajmniej 80 tys. koron duńskich, oraz pokrycia kosztów w wysokości około 8 tys. koron duńskich. Analogicznie jak w przypadku opcji przedstawicielstwa, w nazwie oddziału duńskiej filii zagranicznej powinno znaleźć się słowo "filial", nazwa macierzystego przedsiębiorstwa oraz kraj pochodzenia. Dyrektor oddziału danego przedsiębiorstwa ponosi odpowiedzialność za zobowiązania oddziału, który z kolei podlega duńskiemu systemowi prawnemu. Oddział jest również zobowiązany do cyklicznego przesyłania co-miesięcznych sprawozdań finansowych przez cały rok do Agencji Handlu i Przedsiębiorstw.

Stowarzyszenie spółdzielcze (Andelsforening/Brugsforening)

Stowarzyszenie spółdzielcze, rzadko wybierana forma prawna w Danii, może być utworzone przez jednostki fizyczne za pośrednictwem umowy stowarzyszeniowej. Ta opcja umożliwia przeprowadzanie operacji handlowych oraz przetwarzanie produktów, a ograniczenie odpowiedzialności dotyczy członków. W nazwie spółdzielni powinno się uwzględnić skrót "A.m.b.a.", który identyfikuje określoną formę prawno-organizacyjną firmy.

Karta podatkowa i numer identyfikacji podatkowej

W Danii osoby, które osiągają ograniczone dochody, korzystają z wyłączenia z obowiązku opłacania podatków i są uprawnione do specjalnej "frikort". Niemniej jednak, dla przedsiębiorców i inwestorów zagranicznych niezbędne są numer identyfikacji podatkowej oraz karta podatkowa. Karta podatkowa jest dostarczana w formie elektronicznej i dostęp do niej uzyskuje się za pośrednictwem narzędzia TastSelv. Aby otrzymać numer identyfikacji podatkowej i kartę podatkową, wymagane jest złożenie odpowiedniego wniosku, który można przekazać online lub w formie tradycyjnej poprzez wypełnienie formularza 04.063. Wniosek można złożyć nie wcześniej niż 60 dni przed datą planowanego rozpoczęcia działalności w Danii. W celu zapewnienia kompletności wniosku, należy dołączyć kopię dokumentu tożsamości (np. dowodu osobistego lub paszportu), pozwolenie na pobyt w Danii, umowę o pracę (jeśli dotyczy) oraz, w przypadku osób w związku małżeńskim, akt małżeństwa.

Więcej na temat duńskiego rozliczenia firmy możesz się dowiedzieć w tym artykule.

Uprawnienie do przebywania w Danii

W przypadku pobytu w Danii bez dokumentów postojowych, obywatele Polski mają możliwość przebywania na terytorium tego kraju przez okres do 3 miesięcy, nie wymagając przy tym formalności związanych z tymi dokumentami. W przypadku dłuższego pobytu, który przekracza 3 miesiące, konieczne jest złożenie wniosku o zarejestrowanie pobytu obywatela UE przed upływem tego okresu. Otrzymanie zaświadczenia zarejestrowania pobytu UE jest oficjalnym potwierdzeniem legalności pobytu na terytorium Danii. W celu otrzymania tego zaświadczenia, konieczne jest podanie konkretnego powodu dłuższego pobytu. Warto zaznaczyć, że obywatele krajów skandynawskich są zwolnieni z obowiązku posiadania dokumentów pobytowych.

Osoby, które przebywały w Danii legalnie przez co najmniej 5 lat, mają prawo ubiegać się o status stałego pobytu. W tym celu konieczne jest złożenie wniosku w biurze obsługi mieszkańców (Borgerservice), najczęściej zlokalizowanym w gminie, wraz z aktualnym zaświadczeniem o zarejestrowaniu pobytu UE. W wyniku tej wizyty uzyskuje się numer identyfikacyjny (CPR), kartę ubezpieczenia zdrowotnego oraz rejestrację adresu. Przepisy dotyczące pobytu obywateli UE w Danii są uregulowane przez EU-opholdsbekendtgørelsen.

Jeśli chodzi o wizę biznesową, osoby planujące podróż w celach biznesowych do Danii, takie jak zawieranie umów czy udział w spotkaniach, mają możliwość ubiegania się o taką wizę. Procedura uzyskania wizy biznesowej jest zbliżona do procedury wizy Schengen i wymaga posiadania zaproszenia od firmy lub partnera biznesowego z Danii, zawierającego szczegóły dotyczące celu wizyty, daty, potwierdzenia zakwaterowania i dowodu zabezpieczenia finansowego. Wniosek o wizę można złożyć w Sekcji Konsularnej Ambasady Danii lub Centrum Wizowym, najwcześniej 3 miesiące, a najpóźniej 2 tygodnie przed planowaną datą podróży. Decyzja zazwyczaj jest wydawana w ciągu 10 dni, a koszt wizy to 27 euro. W niektórych przypadkach, czas oczekiwania może wydłużyć się nawet do miesiąca lub nawet 3 miesięcy w szczególnych okolicznościach. Przy kolejnych wnioskach o wizę w ciągu 5 lat, możliwe jest skorzystanie z usług biura podróży w celu uproszczenia procesu aplikacji.

Przy składaniu wniosku o wizę biznesową konieczne jest dostarczenie różnych dokumentów, takich jak wypełniony formularz wnioskodawcy, zgoda na przetwarzanie danych osobowych, potwierdzenie opłaty za wizę, zaproszenie od firmy lub partnera biznesowego z Danii, kopie stron paszportu, potwierdzenie zakupu ubezpieczenia zdrowotnego, 2 zdjęcia twarzy wnioskodawcy oraz wyciąg bankowy. Dodatkowe wymagane dokumenty mogą obejmować wyciągi z usług podatkowych, dokumenty rejestrowe, pełnomocnictwa, informacje o firmie czy partnerze biznesowym, a także plan podróży. W przypadku, gdy osoba zapraszająca nie pokrywa kosztów podróży, konieczne jest dostarczenie dokumentów potwierdzających zdolność finansową wnioskodawcy. Wiza biznesowa może być przedłużona o 90 dni, ale jedynie pod pewnymi uzasadnionymi warunkami. Przedsiębiorcy prowadzący działalność w Danii mogą również ubiegać się o wizę wielokrotnego wjazdu.

Duński system podatkowy

Wszyscy obywatele, którzy prowadzą działalność gospodarczą lub pracują w Danii, są zobligowani do opłacania podatków. System podatkowy jest oparty na zasadzie progresywnej, gdzie stawki podatkowe zależą od wysokości dochodu. Dla duńskich podatników możliwe jest odliczanie pewnych wydatków, jednak konieczne jest dostarczenie dokumentacji potwierdzającej te wydatki. W przypadku wątpliwości, Urząd Skarbowy może przeprowadzić kontrolę.

W Danii istnieją dwa rodzaje zobowiązań podatkowych: całkowite i ograniczone, które zależą od różnych czynników, takich jak miejsce zamieszkania, rodzaj i wysokość dochodu, a także miejsce pracy. Osoby podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu nie są zobowiązane do płacenia podatków od dochodów zdobytych na terytorium Danii.

Jeśli ktoś planuje rozpoczęcie działalności gospodarczej w Danii, musi pamiętać o konieczności zarejestrowania swojej firmy w Agencji Przedsiębiorstw i Handlu. Ważne jest także, że Dania nie oferuje specjalnych ulg podatkowych dla przedsiębiorców. Oznacza to, że prowadząc działalność gospodarczą w Danii, trzeba będzie dostosować się do ogólnych zasad opodatkowania.

Osoby fizyczne

W Danii, każda osoba fizyczna jest zobowiązana do opłacania podatków, w tym podatku dochodowego i podatku progresywnego. Podatek dochodowy jest obowiązujący w stałej stawce wynoszącej 32%. Natomiast stawka podatku progresywnego jest uzależniona od poziomu dochodów. Dla przychodów nie przekraczających 42 tysięcy koron duńskich rocznie, stawka podatku progresywnego wynosi 5,64%, natomiast dla dochodów powyżej tej kwoty wzrasta do 15%. Ważne jest, że podatek progresywny obejmuje zarówno dochody pochodzące z pracy, jak i te generowane z kapitału.

Podatek dochodowy jest odprowadzany do lokalnych władz, natomiast opłaty z tytułu podatku progresywnego są przekazywane do skarbu państwa. Obywatele Danii są zobowiązani do regularnego opłacania obu tych podatków w zależności od swoich osiągniętych dochodów.

Firma jednoosobowa

W Danii, osiągnięte dochody z działalności prowadzonej w formie firmy jednoosobowej są uznawane za przychody właściciela, co oznacza, że opodatkowanie działalności oraz innych przychodów przedsiębiorcy jest objęte indywidualnym rozliczeniem podatkowym. Składanie deklaracji podatkowej jest wymagane co kwartał lub pół roku, zależnie od rodzaju firmy, i możliwe jest to zrealizować przez internet poprzez stronę internetową duńskiego Urzędu Skarbowego. Osoby prowadzące firmy jednoosobowe, podobnie jak pracujący na terenie Danii, posiadają uprawnienia do korzystania z opieki zdrowotnej i systemu emerytalnego. Wyznaczone terminy wpłat zaliczek na podatek dochodowy przypada na 20 marca i 20 listopada, a wcześniejsze wpłaty mają możliwość zwrotu z wyższym oprocentowaniem niż standardowe oferty banków, natomiast opóźnione płatności podlegają obniżonemu o 0,4 oprocentowaniu, co skutkuje niższymi odsetkami.

Płacenie CIT w spółkach

Firmy prowadzące działalność w Danii są zobligowane do opłacania podatku od korporacji (CIT) o stawce 28%. Opodatkowanie firm jest oparte na zasadzie konsolidacji, co oznacza, że nie tylko główna spółka duńska jest uwzględniana, lecz także jej filie i spółki zależne. Dla spółek osobowych, opodatkowanie obejmuje wyłącznie uczestników spółek.

Podatek VAT

Firmy, których roczny obrót przewyższa 50 tys. koron duńskich, są zobowiązane do rejestracji i uiszczania opłat związanych z podatkiem VAT. VAT to podatek od wartości dodanej, co oznacza, że jest on zawarty w cenach świadczonych usług i towarów. Stawka podatku VAT wynosi 25% i jest obowiązująca dla firm zajmujących się handlem towarowym lub świadczeniem usług. W pewnych przypadkach stawka VAT wynosi 0%, tak jak w opiece medycznej, sprzedaży i wynajmie nieruchomości, edukacji, sektorze kulturalnym, transakcjach bankowych oraz ubezpieczeniowych.

Zgodnie z prawem duńskim, firmy zagraniczne, które dostarczają towary lub oferują usługi dla duńskich przedsiębiorców i firm, mogą skorzystać z procedury zwrotnej opłaty VAT. W ramach tej procedury, firmy zagraniczne nie muszą opłacać VAT w Danii. Podczas wystawiania faktur, nie jest wymagane doliczanie VAT, a wartość towarów lub usług powinna być podana jako netto. Odpowiedzialność za opłacenie VAT spoczywa na nabywcy, a nie na firmie zagranicznej. Procedura ta jest dostępna jedynie dla określonych rodzajów działalności, takich jak prace budowlane, wydarzenia sportowe, usługi sprzątania, leasing pracowniczy, prace konserwacyjne i naprawy, sektor rozrywki, organizacja wystaw i konferencji.

Podatki akcyzowe

Opłata akcyzowa ma zastosowanie, gdy konkretny towar jest nabywany przez ostatecznego klienta, obejmuje jedynie określone grupy produktów.

Opłaty akcyzowe dotyczą różnorodnych towarów, w tym:

wód mineralnych,
napojów alkoholowych takich jak piwo, wino i alkohole wysokoprocentowe,
herbaty,
kawy,
wyrobów czekoladowych,
lodów,
wyrobów tytoniowych,
paliw do silników,
taśm wideo,
nagrań dźwiękowych,
żarówek elektrycznych.

Przyjmowanie pracowników

W Danii, istnieją dwie odrębne klasyfikacje prawa pracy, dotyczące zatrudniania pracowników o charakterze fizycznym i intelektualnym. Każdy pracodawca zobowiązany do zatrudniania pracowników musi zagwarantować im odpowiednie szkolenie z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, adekwatne wynagrodzenie, ubezpieczenie od chorób zawodowych oraz wypadków. Nieprzestrzeganie tych warunków może prowadzić do wystąpień strajkowych, zablokowania działalności i występowania napięć między pracodawcą a pracownikami.

Środowisko pracy

W Danii, brak jednego spójnego akta prawnego regulującego stosunki między pracownikami a pracodawcami. Aspekty takie jak czas pracy, okres wypowiedzenia, minimalna długość urlopu oraz maksymalny wiek emerytalny są określane w ramach umowy zawieranej pomiędzy Duńską Federacją Związków Zawodowych a Duńską Konfederacją Pracodawców. Umowy między pracodawcami a pracownikami muszą być spisane na piśmie, umowy ustne nie są honorowane. Działania zmierzające do podwyższenia wynagrodzenia mogą być przedmiotem negocjacji około co dwa lata, zaś umowa o pracę może być renegocjowana średnio raz na cztery lata.

Czas pracy

Standardowa ilość czasu przeznaczona na pracę dla pracowników w duńskim przedsiębiorstwie to 37 godzin na tydzień. Uważane są za nadgodziny pierwsze 3 godziny powyżej standardowego czasu pracy lub pierwsze 3 godziny wykonywane w okresie, kiedy pracownik zazwyczaj ma czas wolny. W przypadku nadgodzin pracownik otrzymuje premię w wysokości 50%, jednak jeśli przekroczy 3 godziny nadliczbowe w danym dniu lub pracuje w dni wolne od pracy lub w święta, premia wzrasta do 100%. Pracownik ma wybór między otrzymaniem dodatkowej zapłaty za nadgodziny a wzięciem wolnego. Osoby pracujące w niepełnym wymiarze czasu pracy cieszą się takimi samymi uprawnieniami jak ci pracujący na pełny etat.

Zarobki

W przepisach prawa Danii nie ma ustalonej minimalnej płacy. Zamiast tego, kwestie dotyczące zarobków i warunków pracy są negocjowane pomiędzy pracownikami a pracodawcami. Chociaż ogólna minimalna płaca nie jest określona na całym rynku pracy, umowy zbiorowe ustalają minimalne zarobki dla konkretnych dziedzin i zawodów. Wysokość płacy zależy od charakteru pracy i może być wyrażona jako stawka godzinowa, dzienna lub miesięczna. Wypłaty mogą być dokonywane raz lub dwa razy w miesiącu, a kwoty wynagrodzeń dla różnych branż są aktualizowane corocznie.

Urlop

W Danii obowiązki dotyczące odpoczynku dla pracowników są uregulowane przez stosowne regulacje prawne. Każdy zatrudniony ma prawo do łącznie pięciu tygodni urlopu, co stanowi dokładnie 30 dni, uwzględniając także soboty. Pracownicy, którzy pracują na zmiany drugą lub trzecią, otrzymują dodatkowe 2 godziny urlopu za każdy tydzień spędzony w pracy. Minimalnie 18 dni nieprzerwanego urlopu musi być wykorzystane przez pracownika w okresie od 1 maja do 30 września. W przypadku, gdy pracownik nie zdążył przepracować całego poprzedniego roku kalendarzowego, przysługujący mu urlop jest wyliczany na podstawie miesięcy, które zostały przepracowane w pełni, przyznając odpowiednio 2,08 dnia urlopu za każdy z tych miesięcy.

Ubezpieczenia społeczne

System zabezpieczenia społecznego w Danii obejmuje wszystkich, którzy podejmują pracę na tutejszym obszarze. Pracodawcy odprowadzają składki na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia swoich pracowników. Składki te wynoszą około 1 080 koron duńskich rocznie. W Danii pracodawcy corocznie odprowadzają od 10 000 do 12 000 koron duńskich jako składki na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnieniem pracowników.

BHP

Przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność w Danii, są zobowiązani do przestrzegania regulacji dotyczących ochrony zdrowia i higieny w miejscu pracy. Te wytyczne dostępne są na oficjalnym portalu Inspekcji Pracy w Danii. Jeśli przedsiębiorstwo zatrudnia co najmniej 10 pracowników, wymagane jest również stworzenie struktury zajmującej się kwestiami BHP, której przewodzić mają wyznaczeni inspektorzy. Ich kluczowym zadaniem jest wprowadzanie i egzekwowanie standardów bezpieczeństwa w firmie. Również organizacje, w których miejsca pracy są dynamiczne lub tymczasowe, podlegają tym przepisom. Niedotrzymywanie wymogów ochrony zdrowia i bezpieczeństwa może skutkować nałożeniem kary pieniężnej oraz zatrzymaniem realizacji prac.

Oto główne obowiązki pracodawcy wynikające z duńskich przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy:

Zapewnienie środowiska pracy pozbawionego zagrożeń.
Utrzymywanie standardów higienicznych na stanowiskach pracy.
Instruktaż pracowników w dziedzinie zasad bezpieczeństwa.
Regularne przeprowadzanie szkoleń z zakresu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.
Dostarczenie pracownikom odpowiedniego sprzętu ochronnego.
Monitorowanie, czy zasady bezpieczeństwa są przestrzegane przez zatrudnionych.
Podejmowanie działań prewencyjnych w celu minimalizacji ryzyka wypadków podczas pracy.

Rozwiązywanie umowy z pracownikiem

Każda forma zakończenia zatrudnienia ma indywidualny okres wypowiedzenia, który jest zróżnicowany i zależny od stażu pracy. Długość tego okresu jest kwestią, którą pracodawca i pracownik mogą ustalić poprzez negocjacje. Regulacje dotyczące rozwiązań umów o pracę są zdefiniowane w ramach umów zbiorowych i różnią się zależnie od sektora i roli pracownika. Wśród uznanych zasad jest taka, że pracownik, który spędził w firmie co najmniej 9 pełnych miesięcy i osiągnął 18 lat, może zostać zwolniony tylko w przypadku, gdy pracodawca uzasadni to szczególnym powodem. Jeśli pracownik uzna, że zwolnienie jest nieuzasadnione, ma prawo zwrócić się do sądu lub instancji odwoławczej. W przypadku udowodnienia, że pracodawca działał bezpodstawnie, jest zobowiązany do wypłacenia pracownikowi odpowiedniego odszkodowania. Znajduje się jednak sytuacja wyjątkowa, w której pracodawca może zwolnić pracownika natychmiast i bez wypowiedzenia, jeśli zachowanie pracownika jest rażąco niestosowne.

Układy zbiorowe

Porozumienia zbiorowe stanowią umowy, które mają na celu ochronę pracowników pracujących w duńskich firmach w sprawach związanych z ich warunkami zatrudnienia. Te porozumienia regulują aspekty takie jak warunki pracy, płace, bezpieczeństwo na stanowisku pracy, miejsce i czas pracy, urlopy, nadgodziny, emerytury oraz wiele innych. Układy zbiorowe są tworzone przez przedstawicieli zarówno pracowników, jak i pracodawców. Jeśli pracodawca wykazuje chęć, może przystąpić do układu zbiorowego, szczególnie jeśli już jest członkiem organizacji pracodawców. Warto zaznaczyć, że faktem przynależności pracowników do konkretnego związku zawodowego nie jest automatyczne wprowadzanie w firmie zasad i warunków ustalonych przez to zrzeszenie w ramach porozumień zbiorowych.

Rejestr Zagranicznych Świadczycieli Usług

W treści podkreślono konieczność wpisania działalności przedsiębiorstwa do Rejestru Zagranicznych Świadczeniodawców Usług (RUT) przed rozpoczęciem operacji w Danii oraz doniesiono o potrzebie zgłoszenia wszelkich modyfikacji w operacjach firmy. Wpisanie do RUT jest procedurą prostą i szybką, realizowaną za pośrednictwem portalu internetowego virk.dk. Wymagane są dane dotyczące nazwy i siedziby firmy, rodzaju usług, lokalizacji, planowanego okresu prowadzenia działalności, numeru CVR, numeru VAT, klasyfikacji sektorowej, danych kontaktowych osoby rejestrującej oraz informacji o pracownikach delegowanych. Po pomyślnym zarejestrowaniu otrzymuje się indywidualny numer RUT, niezbędny w kontakcie z władzami duńskimi. Uniknięcie wpisu do RUT lub zaniechanie zgłoszenia zmian w działalności grozić może grzywną finansową lub postępowaniem przed Inspektoratem Pracy.

Inwestycja w gotową działalność

Inną opcją, niż zakładanie nowego przedsiębiorstwa, jest nabycie istniejącego już biznesu. W Danii, to rozwiązanie jest łatwe oraz szybkie, a formalności da się załatwić zdalnie. Firmy dostępne do sprzedaży zazwyczaj działają od kilku miesięcy i mają ogólną nazwę, co umożliwia ich zastosowanie w różnorodnych celach. Osoby nabywające takie firmy korzystają również z zalet, takich jak uniknięcie rozliczeń z poprzednimi zobowiązaniami, posiadanie doświadczenia w kwestiach finansowych oraz uznanie wśród instytucji bankowych, agencji rządowych i partnerów biznesowych. Jedynym aspektem, który trzeba załatwić, jest otwarcie konta bankowego dla firmy.

Start-up Denmark

Tekst przekazuje informacje o konieczności zarejestrowania przedsiębiorstwa w Duńskim Rejestrze Zagranicznych Usług (RUT) przed rozpoczęciem działalności w Danii, jak również o obowiązku zgłaszania wszelkich zmian w funkcjonowaniu firmy. Program Start-up Denmark, wspólny projekt Duńskiego Ministerstwa Biznesu i Wzrostu oraz Ministerstwa Imigracji, Integracji i Mieszkalnictwa, zapewnia opcję dla inwestorów zagranicznych. Nie tylko ułatwia on rozpoczęcie działalności gospodarczej w Danii, ale także pozwala na uzyskanie pozwolenia na pobyt dla dwóch osób na okres do dwóch lat. Głównym celem tego programu jest zachęcenie inwestorów zagranicznych do rozwijania swoich biznesów w Danii, co przyczynia się do wzrostu gospodarczego kraju.

W celu uczestnictwa w programie Start-up Denmark, konieczne jest posiadanie innowacyjnego pomysłu biznesowego, który wniesie wartość dodaną do gospodarki Danii. Wnioski od inwestorów zagranicznych są poddawane analizie przez panel ekspertów, którzy podejmują decyzję o zatwierdzeniu lub odrzuceniu propozycji. Warto podkreślić, że program nie dotyczy przedsiębiorców planujących otwarcie restauracji lub sklepu spożywczego. Inwestor musi posiadać akcje w kraju, którego obywatelstwo posiada, i nie otrzymywać dywidend. Dodatkowo, musi dysponować odpowiednią kwotą oszczędności, która pozwoli na pokrycie kosztów pobytu jednej osoby lub całej rodziny przez cały rok. Minimalna kwota oszczędności wynosi około 18 tysięcy euro w przypadku samotnego pobytu w Danii, 36 tysięcy euro w przypadku pobytu z drugą osobą oraz około 6 tysięcy euro za każde dziecko.

Poszczególne etapy programu Start-up Denmark obejmują:

Przesłanie biznesplanu - Biznesplan, który zostanie złożony, musi zawierać istotne elementy, takie jak opis oferowanych produktów lub usług, szczegółowy model biznesowy oraz wymagane umiejętności związane z partnerami biznesowymi.
Oczekiwanie na decyzję - Po złożeniu biznesplanu, inwestor czeka na opinię duńskiego eksperta. Odpowiedź można uzyskać w ciągu sześciu tygodni. Decyzja o akceptacji planu zostanie poinformowana oficjalnym pismem.
Składanie wniosków - Jeśli biznesplan zostanie zatwierdzony przez eksperta, konieczne jest złożenie dwóch wniosków: o udział w programie i o pozwolenie na pobyt. Oba wnioski należy złożyć w Duńskiej Agencji ds. Międzynarodowej Rekrutacji i Integracji.
Ostateczne zatwierdzenie decyzji - Po przejściu przez poprzednie etapy, inwestor czeka na finalną odpowiedź ze strony organizatorów. Średni czas oczekiwania wynosi około czterech tygodni. Gdy wnioski o program i pozwolenie na pobyt zostaną zatwierdzone, inwestor zagraniczny może przenieść się do Danii oraz podjąć działania w kierunku rozwoju zaplanowanego biznesu.

Przedsiębiorcy, którzy pomyślnie przeszli cały proces programu Start-up Denmark, uzyskują dostęp do tych samych przywilejów, które przysługują duńskim przedsiębiorcom. Mogą korzystać z dotacji państwowych oraz programów wsparcia, nawiązywać kontakty biznesowe i mają swobodny dostęp do europejskiego rynku. Dodatkowo, mają dostęp do bezpłatnych konsultacji w ośrodkach rozwoju biznesu. Inwestor zagraniczny oraz jego rodzina mają także dostęp do korzyści społecznych, w tym opieki zdrowotnej i edukacji.

Pozostałe procedury przy rejestracji firmy w Danii

Rozpoczynając proces rejestracji przedsiębiorstwa w Danii, należy wziąć pod uwagę wybraną formę prawna, chociaż pewne elementy są stałe. Dla polskich obywateli, będących członkami Unii Europejskiej, zakładanie firm w Danii jest ułatwione i wystarczy dołączyć certyfikat pobytu UE. Ważne jest również posiadanie konta bankowego NemKonto. Składając dokumenty, takie jak statut spółki czy osobiste dokumenty założycieli, można zarejestrować konto. Kluczowy jest także elektroniczny podpis NemID/MitID, umożliwiający dostęp do witryn internetowych i stron rządowych. W niektórych przypadkach, dla określonych dziedzin działalności, wymagane są specjalne licencje lub zgody od odpowiednich instytucji.

Różne wydatki związane z rejestracją firmy w Danii to:

Kapitał początkowy - 0 do 500 tys. koron duńskich, w zależności od formy prawnej.
Opłata za rejestrację formy własności - 670 koron duńskich.
Przetwarzanie cyfrowego podpisu - pierwsze trzy darmowe, kolejne za 80 koron duńskich.
Rejestracja znaku towarowego lub logo - 4 420 koron duńskich za pierwszy, 1 435 koron duńskich za każdy dodatkowy.
Pomoc tłumacza, notariusza lub konsultanta - od 10 tys. do 25 tys. koron duńskich.
Profesjonalna firma zajmująca się rejestracją - 65 tys. koron duńskich.

W przypadku powodzenia procesu rejestracji, otrzymuje się różne dokumenty, m.in. certyfikat założycielski, wyciąg z rejestru DCCA zawierający szczegóły firmy, oryginalny certyfikat udziału, pieczęć, statut z apostille oraz pełnomocnictwo.

Rozwiązanie przedsiębiorstwa w Danii

Aby zakończyć działalność firmy w Danii, trzeba dopełnić pewnych formalności, w tym dostosować zeznanie podatkowe. Należy udać się do Urzędu Podatkowego i dostarczyć informacje, na podstawie których zostanie wyliczone zobowiązanie podatkowe do uregulowania. To, w którym kraju trzeba rozliczyć podatek, zależy głównie od takich elementów, jak miejsce zamieszkania czy rodzaj wykonywanej pracy. Formularz, który trzeba wypełnić przed zakończeniem działalności, jest określany w zależności od zdolności podatkowej osoby. Istnieją dwa rodzaje zdolności podatkowej.

Kategorie zdolności podatkowej:

Ograniczona zdolność podatkowa
- zamieszkanie przez ponad pół roku w ciągu roku kalendarzowego w ojczystym kraju,
- pracowanie lub prowadzenie działalności w Danii,
- interesy życiowe skupione w kraju ojczystym,
- partner lub współmałżonek zamieszkuje w ojczystym kraju.
Pełna zdolność podatkowa
- mieszkanie w Danii lub przebywanie tam przez ponad pół roku w ciągu roku kalendarzowego,
- pracowanie lub prowadzenie działalności w Danii,
- interesy życiowe skupione w Danii,
- partner lub współmałżonek zamieszkuje w Danii.

Oczywiście, sytuacja osobista danej jednostki może być różnorodna i niekoniecznie zgodna z kryteriami ograniczonej lub pełnej zdolności podatkowej. Jeśli osoba mieszka i pracuje w Danii oraz w swoim kraju pochodzenia, to miejsce, w którym skupia się większość interesów życiowych oraz zamieszkania partnera lub współmałżonka, decyduje o tym, który kraj jest uważany za stałe miejsce zamieszkania. Jeśli ośrodkiem interesów życiowych oraz zamieszkania partnera jest kraj ojczysty, to kraj ten jest traktowany jako stałe miejsce zamieszkania. Analogicznie, jeśli Dania jest miejscem koncentracji interesów życiowych i partner mieszka w Danii, to Dania jest uważana za stałe miejsce zamieszkania. Oprócz zmiany zeznania podatkowego, konieczne jest również poinformowanie Urzędu Skarbowego o nowym adresie oraz wyrejestrowanie się z krajowego rejestru duńskiego, co można załatwić w lokalnym punkcie obsługi mieszkańców.

Sytuacja ekonomiczna w Danii

Dania jest państwem, które przyciąga zagranicznych inwestorów, szczególnie zainteresowanych twórczymi i innowacyjnymi projektami startupowymi. Przed podjęciem przedsięwzięcia biznesowego w Danii, warto zapoznać się z tamtejszym otoczeniem gospodarczym. Kraj ten cechuje się różnymi sektorami kluczowymi, m.in. branżą spożywczą, energią odnawialną, technologią informatyczną, transportem morskim oraz biotechnologią. Firmy z tych dziedzin mogą liczyć na wsparcie finansowe ze strony państwa.

Wielu inwestorów z zagranicy decyduje się na otwarcie w Danii restauracji lub kawiarni, co jest dość pewnym pomysłem inwestycyjnym. To podejście nie wiąże się z nadmiernymi wydatkami, a zwykle przynosi opłacalne rezultaty. Duńczycy cenią sobie spędzanie czasu w gronie rodziny i przyjaciół przy dobrej kuchni, co sprawia, że wybierają częste wizyty w lokalach gastronomicznych. Innymi atrakcyjnymi opcjami są usługi fryzjerskie, działalność turystyczna, obszar hotelarski, bankowość, ubezpieczenia oraz sektor transportu. Wysoka popularność zdobywa także branża jubilerska, z uwagi na dążenie Duńczyków do bezpiecznego ulokowania kapitału, w obliczu obecności ujemnych stóp procentowych w kraju. To przyczynia się do większej dostępności gotówki, którą chcą oni bezpiecznie zainwestować, a kruszce szlachetne stają się atrakcyjną opcją.

Polecamy również zapoznanie się z naszym artykułem o księgowości w Danii.

Komentarze (0)

Cofnij odpowiedź